Ο κόσμος, όμως, της Ρωμηοσύνης δε νικήθηκε κατά κράτος το 1453!
Ηττήθηκε κατά το κράτος, και όχι κατά την ψυχή, την πίστη, την καρδιά, το ήθος, το φρόνημα!
Έκτοτε, οι εν αιχμαλωσία Ρωμηοί ανέλαβαν να διασώσουν το πνευματικό τους κράτος και την ρώμη, τα σώψυχά τους δηλαδή το πιο βαθύ τους είναι! Αυτό που ενστερνίζεσαι απόλυτα και ερωτικά και μένει πάντα ανίκητο και ακατάλυτο! Κατά συνέπεια δεν πέφτει ποτέ! Παραμένει εσαεί άπαρτο ως βασιλεύουσα εις τον αιώνα!
Έτσι, από την αποφράδα εκείνη μέρα και μετά, καθένας από τους εσωτερικά ελεύθερους και εν αιχμαλωσία Ρωμιούς θα γίνει και θα αποτελεί ένα μικρό Βυζάντιο, ένα εν δυνάμει Ρωμαίικο κράτος!
Ή, ακόμη, και μια πυριτιδαποθήκη που δεν θα αργήσει να αρχίσει να εκρήγνυται και να φωτίζει τα σκοτάδια της τουρκοκρατίας υπό την μορφή των απροσκύνητων Νεομαρτύρων, των Κλεφτών και των κατά τόπους εξεγερμένων, στασιαστών εναντίον των οθωμανών Τούρκων κατακτητών!
Αυτές οι ανθρώπινες καρδιακές πυριτιδαποθήκες θα δημιουργήσουν πολύ αργότερα τις υλικές και πραγματικές πυριτιδαποθήκες της Δημητσάνας, και όπου αλλού. Και πλέον οι εκρήξεις τους δεν θα φωτίσουν μόνον τον ελληνικό κόσμο -και θα τυφλώσουν τον τουρκικό- αλλά θα φεγγοβολήσουν σε όλο τον κόσμο την “δόξα των Ελλήνων” (Ανδ. Εμπειρίκος)! Και, έτσι, κάποιες ανήσυχες ψυχές, μερικά από τα καλύτερα και ιδιαίτερα καλλιεργημένα μυαλά του κόσμου θα χαρακτηριστούν ως φιλέλληνες για την έμπρακτη εκδήλωση του ενθουσιασμού τους προς τον ελληνισμό που αναγεννιόταν!
Η προτύπωση, όμως, της κατά το κράτος άλωσης της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Βυζαντίου, όπως και η αντίστοιχη περίοδος της κατοχής της (1204-1261), θα μπορούσαμε να πούμε πως μοιάζει και με τον θάνατο του τεταρταίου φίλου του Χριστού Λαζάρου. Ο Χριστός θα θρηνήσει και θα δακρύσει για τον θάνατο του φίλου του, και βέβαια θα τον αναστήσει, και έτσι θα προτυπώσει και την δική του ένδοξο Ανάσταση!
Άλωση της Κωνσταντινούπολης. Τοιχογραφία σε Μονή της Ρουμανίας.
Από την 29η Μαΐου του 1453 αρχίζει η μεγάλη αγρύπνια, η Μεγάλη Εβδομάδα του Γένους. Αλλά το δούλο και υποταγμένο, πλέον, Γένος που θα θρηνήσει την άλωση θα προφητέψει μαζί και ταυτοχρόνως την ανάσταση: “Πάλι με χρόνους με καιρούς, πάλι δικά μας θα ‘ναι”, “Η Ρωμανία κι αν ’πέρασεν ανθεί και φέρει κι άλλο”!
Έκτοτε, λοιπόν, το εν αιχμαλωσία Γένος θα ζήσει μέσα μέσα σ’ αυτόν τον μεγάλο πνευματικό κανόνα που του τέθηκε. Και, βεβαίως, οι οδύνες του δεν σταμάτησαν με το πάρσιμο της Βασιλεύουσας Πόλης. Μάλλον, τα χειρότερα τότε άρχιζαν, αφού εν τω μεταξύ η σκληρή και απάνθρωπη τουρκική κατοχή θα οδηγήσει σε ατομικούς και μαζικούς εξισλαμισμούς.
Μαρτύρια Νεομαρτύρων επί τουρκοκρατίας.
Η ανελέητη φορολογία εναντίον των μη οθωμανών πολιτών, το παιδομάζωμα και η μη ισότιμη πολιτική αντιμετώπιση των χριστιανών θα εξαναγκάσει τους εν απελπισία χριστιανούς να αλλαξοπιστήσουν. Αυτό, όπως είναι γνωστό, σήμαινε αυτόματα και την αλλαγή εθνότητας. Εξού και το ετούρκεψε που σήμαινε, ακριβώς, ότι αλλαξοπίστησε και έγινε Τούρκος! Τον έχανε για πάντα ο ελληνισμός…
Σίγουρα, όμως, είχαμε και το φαινόμενο των κρυπτοχριστιανών σε διάφορες περιοχές που ήταν μάλιστα ιδιαίτερα εκτεταμένο και καλά οργανωμένο. Το πρωί εμφανίζονταν στους Τούρκους ως οθωμανοί – Τούρκοι και το βράδυ μεταξύ τους χριστιανοί-Ρωμιοί! Στον Πόντο, στην Ήπειρο, στην Κρήτη, στην Κύπρο…
Και, εν τω μεταξύ, θα αρχίσουν και οι κατά τόπους επ’ ελπίδι αναστάσεως του Γένους απέλπιδες επαναστάσεις και ξεσηκωμοί! Και νέα αίματα και νέα κόκκαλα των Ελλήνων ιερά θα αποθησαυριστούν στο οστεοφυλάκιο του γένους και θα προσδοκούν και αυτά συστενάζοντας την ανάσταση του ή απλά και συνωμοτικά το ποθούμενο!
πηγή
