Η νέα και παλαιά εκκλησία του αγίου Αναστασίου του Θαυματουργού (ο υφαντής), του εν Περιστερωνοπηγή της επαρχίας Αμμοχώστου της Κύπρου.
(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος) [Αφήγηση Μιχάλη Χριστοδούλου]:
«Το 1918 ήμουν εφτά χρονών. Ο πατέρας μου, ο οποίος ήταν επίτροπος της εκκλησίας [του ιερού ναού οσίου Αναστασίου του Θαυματουργού (ο υφαντής), της κατεχόμενης σήμερα Περιστερωνοπηγής, της επαρχίας Αμμοχώστου] για πολλά χρόνια, μ’ έπαιρνε πάντα μαζί του, όταν γιόρταζεν ο Άης Αναστάσης.
Στις 16 Σεπτεμβρίου, μετά τον εσπερινό, ήμουν με άλλα παιδιά έξω από την παλιά εκκλησία, ανάμεσα στους πανηγυριώτες. Τότε έφεραν σ’ ένα μεγάλο κάρο κάποιον παράλυτο Τούρκο από τις Αγγλισίδες [κοινότητα της επαρχίας Λάρνακας της Κύπρου].
Οι Τούρκοι που τον συνόδευαν ήθελαν να τον βάλουν μέσα στην εκκλησία.
Εμείς τα παιδιά και μερικοί άλλοι διαμαρτυρηθήκαμε και φωνάζαμε να μη βάλουν τον Τούρκο μέσα στην εκκλησία.
Παρά τις διαμαρτυρίες μας, οι Τούρκοι μαζί με τον Παπά-Θεράπο και τον πατέρα μου τον κατέβασαν με το κρεβάτι του και τον έκλεισαν μέσα όλην τη νύχτα. Την άλλη μέρα το πρωί εγώ ήμουν πολύ περίεργος να πάω πάλι με τον πατέρα μου να δω τι απέγινε ο Τούρκος.
Όταν πήγαμε, βρήκαμε τους άλλους επιτρόπους και τον καντηλανάφτη. Ανοίξαμε την εκκλησία και είδα τον Τούρκο να περπατά και να βγαίνει έξω πηγαίνοντας προς τα σεντόνια του, που είχαν μείνει έξω το προηγούμενο βράδυ.
Ο Τούρκος αυτός, μετά από τη θεραπεία του, χάρισε στον Άη Αναστάση μια τεράστια ελιά, τη μεγαλύτερη της Κύπρου, η οποία είχε τότε για υποστήριξη 40 στύλους. Σαν επίτροπος αργότερα πήγαινα με τον Παπά-Θεράπο και την ενοικιάζαμε.
Το χωράφι με την ελιάν το αγόρασε ύστερα ένας Αγγλισιδιώτης που ήρθε από την Αγγλία. Η ελιά αυτή, απ ό,τι ξέρω, μέχρι τελευταία υπήρχεν στις Αγγλισίδες».
Η μαρτυρία καταγράφεται στο βιβλίο “Βίος – Θαύματα – Ακολουθία του Οσίου Αναστασίου του Θαυματουργού του εν Περιστερωνοπηγή”, έκδοση Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, Έκδοση Α΄, 2007.
